W sprawie skutków nieważności umów kredytu walutowego

Abstrakt

Tzw. umowy kredytu walutowego w coraz większej liczbie stają się przedmiotem lawinowo rosnących postępowań sądowych, których celem jest zniwelowanie bardzo niekorzystnych dla kredytobiorców skutków ekonomicznych wynikających z tych umów i niekorzystnego rozwoju kursu waluty polskiej względem, przeważnie, franka szwajcarskiego, do którego indeksowano, albo w którym denominowano udzielone kredyty. Wynikające z wytoczonych powództw zagadnienia prawne stały się przedmiotem rozważań i licznych orzeczeń nie tylko Sądu Najwyższego ale także TSUE. Ostatnie orzeczenia obu Instytucji jednoznacznie przesądzają, najczęściej, o nieważności ocenianych umów kredytu walutowego. Nie dokonano jednak pełnej analizy uzasadniającej, co do zasady poprawny taki wniosek, ograniczając ją przeważnie do umów zawartych z konsumentami i pozostawiając poza jej zakresem umowy zawarte z przedsiębiorcami. Poważne wątpliwości budzą natomiast wnioski Sądu Najwyższego w zakresie ustalenia konsekwencji uznania analizowanych umów za nieważne i wynikające z tego zasady rozliczenia się stron, które należy ocenić jako niepoprawne. Przyczyną tego jest niepoprawne odczytanie przez Sąd Najwyższy treści i natury prawnej umowy kredytu. Artykuł ma na celu przedstawienie poprawnych konsekwencji i zasad rozliczenia się stron umów kredytu walutowego w wyniku uznania ich za nieważne.